Έχουν περάσει αρκετές μέρες μετά το τσουνάμι και οι άνθρωποι προσπαθούν να γιατρέψουν τις πληγές τους. Τόσο η πόλη όσο και οι ίδιοι έχουν ζωγραφισμένη τη θλίψη στο πρόσωπό τους αλλά , όπως λέει και η Ήρα –φίλη μου πια-η ζωή συνεχίζεται.
Κάνουμε ατέλειωτες συζητήσεις για το πώς θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα , για την απερισκεψία και την ανευθυνότητα των ανθρώπων, για το πόσο όμορφος και μοναδικός είναι αυτός ο πλανήτης και το πόσο θεωρείται δεδομένος και άφθαρτος.
Όμως πάντα , σύμφωνα με την Ήρα, οι άνθρωποι θα πληρώσουν το τίμημα αυτών τους των πράξεων απλά δε το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα. Οι συζητήσεις αυτές συνοδεύονταν και από εξορμήσεις στην ιαπωνική φύση.